و زود چتری از جنس پلاستیک روی سر‌ بگیریم که مبادا مثل کلوخ آب شویم.

قرار نبوده این قدر دور شویم و مصنوعی،

ناخن های مصنوعی، دندان های مصنوعی،

خنده های مصنوعی، آواز‌های مصنوعی، دغدغه های مصنوعی …

هر چه فکر می‌کنم می‌بینم قرار نبوده ما این چنین با بغل دستی هایمان در رقابت های تنگانگ باشیم

تا اثبات کنیم موجود بهتری هستیم

این همه مسابقه و مقام و رتبه و دندان به هم نشان دادن برای چیست؟

قرار نبوده همه از دم درس خوانده بشویم،

از دم دکترا به دست بر روی زمین خدا راه برویم

بعید می دانم راه تعالی بشری از دانشگاه ها و مدرک های ما رد بشود

باید کسی هم باشد که گوسفندها را هی کند، دراز بکشد نی لبک بزند با سوز هم بزند.

قرار نبوده این ‌همه در محاصره سیمان و آهن،

طبقه روی طبقه برویم بالا

قرار نبوده این تعداد میز و صندلی‌ِ کارمندی روی زمین وجود داشته باشد

بی شک این همه کامپیوتر و پشت های غوز کرده آدم های ماسیده در هیچ کجای خلقت لحاظ نشده بوده …

تا به حال بیل زده‌اید؟

باغچه هرس کرده‌اید؟

آلبالو و انار چیده‌اید؟

کلاً خسته از یک روز کار یَدی به رختخواب رفته‌اید؟

آخ که با هیچ خواب دیگری قابل مقایسه نیست.

این چشم ها برای نور مهتاب یا نور ستارگان کویر،

برای دیدن رنگ زرد گل آفتابگردان،

برای خیره شدن به جاریِ آب شاید،

اما برای ساعت پشت ساعت، روز پشت روز،

شب پشت شب خیره ماندن به نور مهتابی مانیتورها آفریده نشده‌اند.

قرار نبوده خروس ها دیگر به هیچ کار نیایند و ساعت های دیجیتال به ‌جایشان صبح خوانی کنند.

آواز جیرجیرک های شب نشین حکمتی داشته حتماً،

که شاید لالایی طبیعت باشد برای به خواب رفتن‌ ما تا قرص خواب‌ لازم نشویم

و این طور شب تا صبح پرپر زدن اپیدمی نشود.

من فکر می‌کنم قرار نبوده کار کردن، جز بر طرف کردن غم نان،

بشود همه دار و ندار زندگی مان، همه دغدغه ‌زنده بودن مان.

قرار نبوده کنار هم بودن و زاد و ولد کردن، 

این همه قانون مدنی عجیب و غریب و دادگاه و مهر و حضانت و نفقه و زندان و گروکشی

و ضعف اعصاب داشته باشد.

قرار نبوده این طور از آسمان دور باشیم

و سی‌ سال بگذرد از عمر‌مان و یک شب هم زیر طاق ستاره ها نخوابیده باشیم.

قرار نبوده کرِم ضد آفتاب بسازیم تا بر علیه خورشید عالم تاب و گرما و محبتش، زره بگیریم و جنگ کنیم.

قرار نبوده چهل سال از زندگی رد کنیم اما کف پایمان یک بار هم بی واسطه کفش لاستیکی

یا چرمی یک مسافت صد متری را با زمین معاشرت نکرده باشد.

قرار نبوده من از اینجا و شما از آنجا، صورتک زرد به نشانه سفت بغل کردن

و بوسیدن و دوست داشتن برای هم بفرستیم …

چیز زیادی از زندگی نمی‌دانم، اما همین قدر می‌دانم که این ‌همه قرار نبوده ای

که برخلافشان اتفاق افتاده، همگی مان را آشفته‌ و سردرگم کرده

آنقدر که فقط می‌دانیم خوب نیستیم، از هیچ چیز راضی نیستیم، اما سر در نمی‌آوریم چرا …

منبع: http://www.nojavanha.com

و مدیر محترم وبلاگ، قرار نبود همه مطالبت رو کپی کنی!

یادت رفت؟! 

قرار نبود از این وبلاگ های کپی پیستی باشی!

چقدر زود یادت رفت...

ادامه مطلب رو ببینید

داشتن روابط نزدیک تر و صمیمانه تر با پدر و صرف کردن اوقات بیش تر در کنار او و سایر اعضای خانواده، سبب می شود که پدر روحیات، افکار و احساسات فرزند را بهتر بشناسد و این، مانع قضاوت های اشتباه مبتنی بر شایعات درباره ی اعمال و رفتار او خواهد شد.

البته عدم صداقت در گفتار، و یا دوگانگی در رفتار و گفتار می تواند اسباب تردید والدین را فراهم کند. هم چنین رفتارهای پنهان کارانه توسط نوجوان، کنجکاوی بیشتر والدین را برمی انگیزد، جست وجوگری و کاوش آنان را بیشتر می کند.
ارتباط با دوستان نابات نیز والدین را نگران می کند و باعث می شود که آنان از جهات مختلف، در مورد سلامت اخلاقی و رفتاری فرزند خود به کسب اطلاعات بیشتر بپردازند.
همچنین تغییرات سریع رفتاری و مشاهده ی رفتارهای مشکوک، آنان را به بررسی های دقیق تر سوق می دهد؛ بنابراین استفاده از روش های زیر، می تواند باعث آرامش والدین شود و جست وجوگری آنان را از بین ببرد، یا دست کم کاهش دهد:

1- روابط نزدیکتر و صمیمانه تری با والدین داشته باشیم و والدین نیز باید در این مسیر پیشگام باشند.
2- با تعامل و گفت وگوی بیشتر با والدین، می توانیم خود را بیشتر به آنان معرفی کنیم، زیرا تا سخن نگوییم شناخته نمی شویم و به همین دلیل گفته اند:
تا مرد سخن نگفته باشد *** عیب و هنرش نهفته باشد
البته والدین نیز می توانند با برقراری ارتباط کلامی بیشتر، زمینه ی سخن گفتن بیشتر فرزندان را فراهم کنندو آنان رابهتر بشناسند و دیگر نیازی به جست وجو و کسب اطلاعات بیشتر نداشته باشند.
3- رفع ابهام ها و پنهان کاری ها و معرفی صریح شخصیت توسط نوجوانان نیز راهگشاست و اسباب آرامش والدین را فراهم می کند. البته سخت گیری های بیش از حد والدین نیز باعث بروز رفتارهای مبهم و پنهان کاری در رفتارهای نوجوانان و جوانان می شود و بنابراین رفتارهای متعادل والدین، از بروز پنهان کاری های نوجوانان پیشگیری می کند.
4- انتخاب دوستان خوب و مؤدب باعث آسایش خاطر و رفع نگرانی والدین می شود. پیامبراکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرموده اند: «المرء علی دین خلیله و قرینه» یعنی انسان بر دین دوست و همنشین خویش است؛ یعنی کسی که با او مصاحبت و همنشینی دارد. هم چنین، گفته اند:
تو اول بگو با کیان زیستی *** پس آنگه بگویم که تو کیستی
در این زمینه، لازم است والدین معیارهای لازم جهت انتخاب دوست را به فرزندان نوجوان و جوان خویش ارائه دهند.

5- وجود صداقت در گفتار، هم چنین هماهنگی بین رفتار و گفتار و همخوانی ابعاد مختلف شخصیت، باعث اطمینان بیشتر والدین به فرزندان می شود. پس والدین باید اهمیت رفتارهای هماهنگ را به فرزندان گوشزد کنند و خود نیز در مقام الگو، چنین صفاتی داشته باشند تا فرزندان از رفتارهای آنان، درس های خوبی فرا بگیرند.
6- زندگی بر اساس روش های مشخص و عدم تغییرات سریع در جهت منفی، کنجکاوی های والدین را از بین می برد.
7- برقراری ارتباط عمیق تر با والدین و شناخت دلایل نگرانی های آنان و از بین بردن این دلایل، باعث افزایش اطمینان آنان می شود. تلاش والدین در جهت بیان نگرانی های خود در مورد فرزندان و راهنمایی به موقع آنان نیز می تواند زمینه ساز سلامت رفتار نوجوانان و جوانان باشد و فضای ارتباطی میان آنان را قرین آرامش سازد.

---------------------------------
منبع مقاله : 
ایمانی، محسن؛ وجدانی، فاطمه؛ (1388)، چالش های من و پدرم،(پاسخ به سؤالات نوجوانان)، تهران: نشر قطره، چاپ اول (1389)

بلکه فقط به دلیل تنوع و البته پرداختن به مساله ای که کمتر مطلبی از اون هست بود.

هر چند که شاید در آینده هم از این نوع مطالب در وبلاگ استفاده بشه،

اما به همه دوستان پیشنهاد می‏کنم اگر در این زمینه سوالی دارند و یا مطلبی ذهنشون رو درگیر کرده،

به وبلاگ  "-----------------"

که به مطالب "--------------------" می پردازه، مراجعه کنند.

آدرس وبلاگ:

به علت عدم اطمینان به صلاحیت فرد مورد نظر در این زمینه لینک حذف شد