دوروتی اینون معتقد است: «میزان تولد نوزادان پسر بیش از دختران است. اما پسرها از لحاظ فیزیکی حساس تر از دختران هستند. بنا براین تا زمانی که پسران پا به سن بلوغ بگذارند، میزان

مرگ ومیر در میانشان این وضعیت را برهم می زند.»

او همچنین معتقد است: هر بیماری را که در نظر بگیرید، درمی یابید که میزان مرگ ومیر جنس مذکر بر اثر آن بیماری، بیش از جنس مؤنث است. به نظر می رسد هورمون تستوسترون باعث آسیب پذیری جنس مذکر در مقابل تنشهای فیزیکی می شود. این عامل ممکن است علامت خطر باشد، اما یادآوری این نکته حایز اهمیت است که اینها تفاوتهای آماری دقیقی است و دلیل آن نمی شود که شما نوزاد پسرتان را در پر قو نگه دارید!

قد و وزن

در بدو تولد، یک نوزاد پسر متوسط قامت، سنگین تر و بلندتر از یک نوزاد دختر می باشد. (اگرچه دختران اغلب بدن چاقی دارند.) به گفته دوروتی اینون، این بدان معناست که پسران برای برخاستن از جا، به دلیل وزن زیادشان، کندتر عمل می کنند، اما سریعتر شروع به راه رفتن می نمایند. زیرا پاهای سنگین آنها تعادلشان را حفظ می کند. با این حال پس از این مرحله، این مسایل از بین می روند و رشد کودک، در اولین سال تولدش نقطه عطفی محسوب می شود.